Medikal sektörü, kamudan birikmiş alacaklarını uzun zamandır tahsil edemiyor. Korkulan noktaya gelindi artık ameliyatlar da yapılamıyor. Gelinen noktanın son örneklerinden biri 15 yaşındaki Uygar’ın başına geldi.
Etüde giderken düşerek kolunu kıran Uygar, hemen ambulansla hastaneye kaldırıldı. Rontgen çekildi. Kolunda ciddi bir kırık tespit edildi. Doktorlar “Platin takılması gerekiyor ancak elimizde yok” dedi.
Uygar Adana’da 3 hastane gezdi ancak platin bulunamadı. Kol geçici olarak alçıya alındı. Uygar ağrılar içinde 1 Aralık’tan bu yana tam 13 gündür platin alınmasını bekliyor.
DOKTOR: “HEMEN AMELİYAT EDİLMESİ GEREKİYOR AMA MALZEME YOK”
Süreci annesi Nilüfer Aslan şöyle anlatıyor:
1 Aralık günü oğlum Uygar etüd merkezine giderken nöbetçi eczanenin orta refüje koyduğu tabelanın ipine takılarak düşmüş. Çevredekilerin yardımıyla ambulansla Seyhan Devlet hastanesine kaldırıldı. Doktor, “Kolunda kırık var, ameliyat edilmesi gerekiyor ama hastanede platin ve malzemeler yok, ne zaman geleceği de belli değil isterseniz yatış yapabiliriz” dedi. Ne zaman geleceği belli olmadığı için eve döndük. Bize haber vereceklerini söylediler.
“AĞRILARI DİNMEDİ”
Ağrıları dinmedi, bir haber de çıkmayınca bu defa Çukurova Devlet Hastanesi’ne gittik. Aynı şekilde “Malzeme yok” dediler. 7 Aralık’ta Balcalı Hastanesi’ne gittik Orda da malzeme yoktu. “Ne zaman gelecek” dediğimizde, “Hiçbir bilgimiz yok” dediler. “Biz size haber veririz dediler bugün için, hala haber yok.” Bu arada ilk olarak sosyal medyadan durumu yazdım ve Sağlık Bakanlığı’nı etiketledim. Beni aradılar. Olayı tekrar anlatmamı söylediler. Dönüş yapacaklarını söylediler.
“BİZİ NEDEN ŞİKAYET ETTİNİZ?”
3-4 saat sonra Seyhan Devlet Hastanesi’nden aradılar. Kendilerini şikayet ettiğimi söylediler. “Hayır ne hastaneyi, ne doktoru şikayet ettiğimi sadece malzeme olmadığını söylediğinizi yazdım” dedim. “Bu durum hastanemizle alakalı değil, medikalcilerle ilgili, şu an medikalcilerle anlaşamıyoruz” dediler. “Peki ne zaman anlaşacaksınız?” diye sordum, “Hiçbir bilgimiz yok” dediler. Tekrar 184’ü aradım. İl Sağlık Müdürlüğü’yle konuştuklarını ilettiler. İl Sağlık Müdürlüğü de medikalcilerle yaşanan sorun nedeniyle bu durumda olduklarını aktarmış. Biz Adana’da yaşıyoruz. Bekar bir anneyim, nafakayla geçinmeye ayakta kalmaya çalışıyorum. 10 yaşında “hafif mental” bir de kızım var.
“22 KİLOMETRE UZAKTA BİR OKULA VERDİLER”
Kızımın özel bir durumu var onunla sürekli ilgilenmem gerekiyor. Oğlum Uygar açık öğretim lisesinde çünkü devletimiz ona evimize yakın bir okul gösteremedi. 22 kilometre uzakta bir okula kayıt yapabileceğimiz söylediler. Valiliğe başvurdum. Kızımın özel durumunu anlattım. Oğlumun o okula gitmesi için 400 TL servis , 600 lira da yemek parası istendiğini, bunu karşılamamın mümkün olmadığını anlattım. Yakın bir okula alınmasını arzettim. Yapmadılar. Ben de oğlumu açık öğretim lisesine yazdırdım. Etüde de desteklemeye çalışıyorum. İşte o etüde giderken bu kaza yaşandı. Bu zor günlerin bir an evvel bitmesini istiyorum, oğlumun acılarının dinmesini istiyorum. Platinin olmama sebebi doların yüksekliği. Bu ülkenin başına ne geldiyse cahillikten geldi. Hep kötü ülkeleri örnek aldık, Umut hiç bir zaman olmayacak.
